Het mooiste nieuws vertellen in corona tijd…

‘Samen openmaken!’ We staan in de achtertuin van mijn ouders en ik spring enthousiast op en neer terwijl ik aanwijzingen geef. Ze hebben een ingepakt doosje in hun handen en mijn moeder begint gelijk te plukken aan het plakband. Op de ruiten van de dichte deuren weerkaatst de zon, de vogels fluiten en de vlinders in mijn buik fladderen ontembaar in de rondte. Het inpakpapier is eraf, het gekleurde vloeipapier wordt opzij geschoven en het cadeau wordt langzaam zichtbaar. Het blijft stil, stil tot het besef doordringt en mijn moeder opspringt en roept; ‘Ik wist het!’ Met een grote blije glimlach slaat mijn vader het slabbertje met de tekst; Jippie jullie worden opa en oma! om zijn nek en plukt dan de foto van de echo uit mijn moeders handen. Samen staren ze naar het plaatje van ons kleintje dat nu nog niet groter is dan een erwt, maar al zoveel voor ons betekent. Er vormt een brok in mijn keel. Ik voel een kus op mijn kruin en een hand om mijn middel als ik lachend opkijk naar mijn vriend. Tranen stromen over mijn moeders wangen en ik strijk over het glas waar zij achter staat te grijnzen van geluk. Je ouders vertellen dat je zwanger bent had niet bijzonderder en vreemder kunnen zijn dan in deze periode.