Wat Sannset allemaal bezig houdt? Je leest het hier:
Ik vraag wel even of de taxichauffeur op ons wil wachten.’ Ik hoor gerommel beneden en de adrenaline giert door mijn lichaam. We missen onze vlucht. We gaan niet op vakantie. Waarom heb ik alleen maar zo’n stomme kaart en geen paspoort!
Het lijkt alsof de kudde met herten van de Kerstman is neergedaald maar onderweg in de knoop is geraakt met een kudde struisvogels en zwijnen. ‘Mam,’ sis ik zacht, ‘niet aanraken…’
Ik ben er echt helemaal klaar mee! Eerst is er een wegversperring, dan heb ik honderd wachtenden voor me, dan is er een stroomstoring en als laatste hebben jullie een etentje dat nergens stond vermeld. Stond ik hier met mijn goede gedrag voor een gesloten deur. Moet ik nou weer terugkomen?’ ‘U moet even rustig doen mevrouw…’
‘Does it spark joy?’ Aangemoedigd door Marie Kondo (bedankt Netflix, ja dat bedoel ik sarcastisch) en met haar stem in mijn achterhoofd, ben ik in een vlaag van verstandsverbijstering spontaan mijn kast aan het opruimen. Nu is de inhoud van mijn kast lang niet zo erg als toen ik thuis woonde (want waarom zou je je kleding opvouwen als je het er ook gewoon in kon proppen?) maar er mag echt wel wat weg.
Er kan geen verbinding worden gemaakt met uw server.Grommend sluit ik het scherm. Nog een keer dan maar. Ik wacht. Wachtwoord onjuist. Hoe kan dat nou?
Laat je niet foppen door de rollende r… Waarom niet? Je leest het hier:
‘Sorry, waar waren we gebleven?’ ‘Snoep! Ik wil snoep!’ ‘Liefje, je mag straks een snoepje.’ ‘U kunt dus kiezen uit…’ ‘Ik wil snoep! Hoe lang nog mama?
‘Honderd euro maar?’ Maar ik heb nog nooit iets ingediend, dan kunnen ze dat van de afgelopen jaren toch wel bij elkaar optellen?’ ‘Tja, was het maar zo’n feest.
‘SINTERKLAAS!’ Verwachtingsvol glijden mijn ogen langs alle kindjes en glimlachende ouders. Zie ik daar de zon weerkaatsen op zijn gouden staf?
Sannset 