Het mooiste nieuws vertellen in corona tijd deel: 2

‘Waar is mama?’ De stem van mijn vriend galmt door de gang van het trappenhuis heen als mijn schoonvader breed glimlachend in de deuropening verschijnt. We hebben een gezellig ingepakt doosje op de deurmat neergezet en ons achter een deur met een glazen raampje gepositioneerd. ‘Ze komt eraan.’ Hij heeft de woorden nog niet uitgesproken of mijn schoonmoeder plukt het ingepakte cadeautje al uit zijn handen. ‘Moeten we het nu openmaken?’ ‘Ja!’ Roepen mijn vriend en ik in koor. Verwachtingsvol kijken we toe, opgetogen bij het vooruitzicht van wat er komen gaat.

Het doosje wordt opengeschoven en het eerste woord; JIPPIE, komt tevoorschijn. Er wordt een duim opgestoken en breed geglimlacht. ‘Kijk dan…’ Klinkt de stem van mijn schoonmoeder als ze het slabbertje verder uit het doosje haalt en nog geen idee heeft wat daar nou zo bijzonder aan is. Beide buigen ze zich voorover tot ze kunnen zien wat er staat. ‘Nee!’ Onze lach kaatst door het trappenhuis. De verbazing op haar gezicht is onbetaalbaar. ‘Neeee!’ Met een hand op haar hart staart ze ons met grote ogen aan. ‘Ja?’ Met grote ogen en glimlach van verrukking springt ze met gespreide armen naar de deur. Duizenden handkusjes worden er op ons afgevuurd vanachter het glas en ik voel mijn hart overstromen van liefde en geluk.

‘Mooi hé mam!’ Met een dikke keel kijk ik van mijn vriend naar de blije gezichten van mijn schoonouders als de echo wordt bewonderd. ‘Armpjes beentjes, alles zit er al aan.’ Trots leunt de toekomstige papa naar het raampje om mee te kunnen kijken naar ons kleintje die we liefkozend Boeboe hebben genoemd. ‘Zo fijn!’ Beaamd mijn schoonmoeder met rode wangen en tranen van geluk. ‘Het mooiste nieuws in deze tijd!’