Ik ga hier niet om huilen, dat slaat nergens op. Ik slik, knipper een paar keer en probeer het brandende gevoel in mijn keel te negeren. Kom op, nog één keer. Zo moeilijk kan het toch niet zijn? Mijn ogen glijden over de tekst. Een wirwar aan termen en onlogische tekentjes bezorgen me tintelende vingers van frustratie en een knoop in mijn maag. ‘Lezen wat er staat.’ Hoor ik de stem van mijn moeder in mijn achterhoofd, lief en geduldig. Maar geen enkel woord van wat ik probeer te lezen en uit te voeren bereikt het punt van logica vandaag. De handleiding van een Zevensolar gaat niet over rozen.
‘Ik regel dit wel schat!’ Mijn schouders haalde ik argeloos op, ik zal dit varkentje wel even wassen. Mijn computer en installatie kwaliteiten zijn redelijk en de handleiding ligt er meestal naast voor de sier (dat er wat moertjes en schroefjes overblijven van een kast is niet zo heel erg, en aan een ovenklok moet je sowieso nooit beginnen), maar dit keer was het anders. De triomfantelijke glimlach op mijn gezicht was al snel ingeruild voor een diepe frons en een stukgekauwde onderlip. ‘Kom op, zo moeilijk kan het toch niet zijn?’ Mompelend installeer ik voor de vierde keer de bijbehorende applicatie, zoek verbinding en wacht. Er kan geen verbinding worden gemaakt met uw server. Grommend sluit ik het scherm. Nog een keer dan maar. Ik wacht. Wachtwoord onjuist. Hoe kan dat nou? Wachtwoord opnieuw instellen. Zuchtend tik ik het nieuwe wachtwoord in, nu zal de site het wel doen. U heeft al een account.
Typ hier uw registratienummer. Braaf tik ik het nummer in en volg de eindeloos ronddraaiende cirkel tot ik duizelig word. Nummer onbekend.
Oké, opnieuw. Ik laat me niet kisten. Mijn ogen glijden naar het klokje onderin het scherm. Er zijn al twee uur verstreken en ik heb op drie verschillende accounts, twee vage Chinese apps en een extra geopend instructiebestand na, nog niets bereikt. Ik klik alles weg en probeer kalm te blijven, ik hoef alleen maar onze zonnepanelen aan te melden en de juiste software te installeren.
Het lukt niet. Ik voel me als een peuter die een vierkant blokje door een ronde opening probeert te drukken. De handleiding heeft zijn plek aan de andere kant van de zolder gevonden en het scheelde niet veel of onze piepende en klikkende zon omvormer zou van de muur af hebben gelegen als ik simpelweg niet iets sterker was geweest. Ik open het mailtje van de man die zo aardig klonk aan de telefoon en lees zijn mail nog een keer. Zijn instructies klinken zo simpel! Heb ik iets over het hoofd gezien? Een punt of een komma gemist? Ben ik echt zo’n muts die er niets van snapt? Ik schuif mijn trots aan de kant en besluit het nummer te bellen dat onderaan zijn mail staat.
‘Luuk,’ begin ik,’ ik heb jouw mail in goede orde ontvangen, alle instructies doorlopen maar ik krijg geen verbinding met dat apparaat.’ Zijn in mijn oren klinkende norse Twentse accent, laat me nog kleiner voelen tot hij in de lach schiet als ik hem vertel wat ik allemaal heb geprobeerd, en in wat voor staat ikzelf verkeer. ‘Als je eenmaal weet hoe het moet, is het zo geregeld.’ Zegt hij vriendelijk voordat het getik op zijn toetsenbord mijn oren vult. ‘Ah, ik zie het al. Het spijt me mevrouw, ik heb je de verkeerde instructies toegestuurd.’ Ik blijf even stil, wat? ‘Sorry?’ ‘Ik heb je de verkeerde installatienummers doorgestuurd, daarom werkt het niet.’ Serieus? Ik kan deze “Luuk” wel zoenen en een mep verkopen tegelijk. ‘Goh,’ mompel ik zwak. ‘Ik loods je er wel even door heen, zo gepiept.’ Ik volg Luuk’s zijn instructies op en alle blokkades lossen op als sneeuw voor de zon. Ik voel me net een hacker of een IT’er met een overdosis cafeïne. Ik zoef over de meest rare schermen en tik de meest idiote codes in. Ik ben zelfs even “onbeveiligd” online voordat ik een cryptisch ogende site betreed. Alle codes krijgen opeens groen licht en met nog geen vijf minuten staan alle zonuren op mijn scherm te stralen als een blije verwelkoming. ‘Nou eitje toch?’ ‘Zeker,’ zeg ik zo zelfverzekerd mogelijk. ‘Nu je weet hoe het moet, kun je het de volgende keer zelf.’ ‘Absoluut!’ Ik kruis mijn vingers en doe een schietgebedje dat ik dit nooit meer hoef te doen, Ik begreep er namelijk echt geen bal van.
Sannset 